"Łzy wzruszenia" czyli Rocznica I Komunii Świętej

17 maja o godzinie 10:30 i o 12:00 podczas Najświętszej Eucharystii w I rocznicę przystąpienia do Stołu Pańskiego wraz z dziećmi III klasy i rodzicami dziękowaliśmy Bogu za DAR Komunii świętej. Święta Teresa często mówiła, iż wszystko w życiu jest ŁASKĄ czyli Bożym darem, na który człowiek wcale nie zasługuje a jednak otrzymuje dzięki Bożej życzliwości. Rzeczywiście te chwile, od których upłynął już rok dla tych dzieci, były prawdziwą łaską - darem, za który chcieliśmy tak uroczyście i we wspólnocie podziękować Bogu. Dar, jaki człowiek otrzymuje od Boga zawsze go przerasta i zawsze powinien coraz bardziej z wdzięcznością go przyjmować.

Wiele było radości i wzruszenia w tym dniu dla wszystkich a szczególnie dla dzieci, które mogły się spotkać z ulubionym księdzem Bogusławem. To właśnie on rok temu przygotowywał je pieczołowicie do tego ważnego dla nich na całe życie wydarzenia I komunii świętej, a dziś patrząc na nich mógł cieszyć się wzrostem ich wiary, modlitwy i wspólnie z nimi za wszystko dziękować Bogu.

Na początek ksiądz Proboszcz Andrzej Gruszka przywitał bardzo gorąco współbrata, który jeszcze rok temu pracował z nami w parafii a dziś jest ekonomem w Wyższym Seminarium Misyjnym w Stadnikach.

Całą uroczystością "dyrygował" duet czyli ksiądz Artur i pani Mariola Milc, którzy obecnie uczą katechezy między innymi w klasie III. Dzieci uczestniczyły czynnie w Eucharystii czytając i śpiewając, przynosząc dary ołtarza i dziękując wszystkim za ich przygotowanie.

Podczas homilii skierowanej do dzieci, które wlepiły swe oczka w księdza jak w obrazek, również i ksiądz Bogusław ( zawsze bardzo opanowany i stoicki) musiał przerwać na chwilę i dyskretnie otrzeć łzę wzruszenia, które wszystkim się udzieliło. Dzieci jak to one potrafią najlepiej, spontanicznie okazały swą radość i przywiązanie gdyż o mało co nie przewróciły księdza Bogusława rzucając się mu na szyję, potem zebrały tak ważne dla nich autografy i zaproponowały wspólne pamiątkowe zdjęcie.

Pewnie już nigdy dzieci nie zapomną tych wspaniałych chwil, ale ważniejsze od tego jest to, by nie zapomniały Bogu DZIĘKOWAĆ za te chwile, za ten Wielki Dar Miłości, jaki otrzymały od Niego.