Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam!" Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam". Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: "Macie tu coś do jedzenia?" Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich. Potem rzekł do nich: "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach". Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego".
Łk 24, 35-48
Jezus Chrystus zmartwychwstał w ciele. Ewangelista Łukasz podkreśla to ponad wszelką wątpliwość – jak gdyby chciał ustrzec swoich czytelników – wśród których wielu było nawróconych pogan, także Greków – przed błędem myślenia o zmartwychwstaniu w oderwaniu od ludzkiej natury. Jezus pokazuje uczniom ręce i nogi, spożywa pośród nich posiłek. Pośród uczniów staje żywy Bóg i Człowiek, który wkrótce powróci do Ojca, stając się Rzecznikiem ludzi.
Przez Swoje zmartwychwstanie Chrystus wypełnił Pisma i Proroków. Teraz objawiając się uczniom, daje im pełne zrozumienie tego, co o Nim napisano. Słowo Wcielone przynosi człowiekowi zrozumienie Bożego Słowa. A takie zrozumienie i poddanie się Bożemu planowi rodzi pokój. Nie taki, jaki daje świat, ale taki, jaki tylko sam Bóg może dać.
W imię zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa głoszone jest zbawienie, czyli uzdrowienie człowieka z grzechu – uzdolnienie go do zobaczenia własnej grzeszności i zmiany życia.
Słowa Zmartwychwstałego wypełniają się – apostołowie stają się świadkami wobec wszystkich narodów, począwszy od Jeruzalem. „Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone” – nawołuje św. Piotr. Pokutujmy więc i nawracajmy się, bo wielką ofiarą zostaliśmy wykupieni i potężnego mamy Rzecznika w niebie.
