Jezus powiedział: «Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».
J 10, 11-18
W dzisiejszej Ewangelii Jezus nazywa siebie dobrym pasterzem, czyli takim dla którego owce są największą wartością. Dobry pasterz cechuje się tym, że nawet w przypadku niebezpieczeństwa nie opuszcza swoich owiec i ochrania je. Troszczy się o nie bardziej niż o siebie, jest nawet gotów oddać własne życie dla dobra stada. Jest więc przeciwieństwem pasterzy najemników, którym w sytuacji zagrożenia zależy przede wszystkim na uratowaniu własnego życia, a nie na losie podopiecznych, niebędących ich własnością. Dobry pasterz zna swoje owce, spędza z nimi czas, dając się im poznać, aby się Go nie bały i czuły się przy nim bezpiecznie.
Obraz pasterza pokazuje relację między Jezusem a ludźmi. Oczywiście tymi owcami jest cały Kościół i to właśnie nam Jezus daje się poznać, nami się opiekuje i zapowiada, że za nas odda swoje życie.
Poza zagrodą, czyli Kościołem, znajdują się jeszcze inne owce, które również są własnością Chrystusa. Są to ludzie błądzący i słuchający najemnych pasterzy. Zagroda Boża jest otwarta dla wszystkich. Jezusowi, tak samo jak na owcach ze stada, zależy również na tych znajdujących się poza nim. Co więcej, pracuje nad przyprowadzeniem ich wszystkich do swojej owczarni, bo wie, że tylko z Nim będą w pełni bezpieczne i szczęśliwe.
Porównaniem do pasterza i owiec Jezus podkreśla, że niezależnie od tego kim jesteśmy, stanowimy dla Niego ogromną wartość. Bez względu na wszystko troszczy się o nasze dobro, czuwa nad nami i zaprasza nas do siebie.
Cieszmy się, że naszym pasterzem jest Jezus Chrystus, który nie bał się poświęcić życia za nasze zbawienie.
Cecylia
