Jezus powiedział do tłumów: ≪Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo≫.
Mówił jeszcze: ≪Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy sieje wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu≫.
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
Mk 4, 26-34
W dzisiejszej Ewangelii Jezus porównuje Królestwo Boże do nasiona wrzuconego w ziemię, z którego wyrasta kłos zboża oraz do ziarnka gorczycy, które, choć maleńkie, rozrasta się w dużą roślinę.
Nasionko, chociaż jest niepozorne, ma w sobie taką moc, że potrafi stać się rośliną, czasami bardzo okazałą. Taką samą siłę mają Sakramenty i Słowo Boże - na co dzień nie zauważamy efektów ich działania, ale łaska z nich płynąca kiełkuje i rozwija się w naszych sercach. To dojrzewanie wymaga odpowiedniej gleby oraz cierpliwości. Ostatecznie jednak sami nie wiemy jak to sobie dzieje, że w niektórych sercach miłość kwitnie tak, że daje radość i schronienie innym.
Kasia Z.
