Żywy Różaniec - co to takiego?
Żywy Różaniec jest ruchem religijnym o charakterze modlitewnym założonym w XIX wieku przez bł. Paulinę- Marie Jaricot. Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej Różą, liczącą 20 osób. Każda osoba z Róży codziennie przez miesiąc odmawia jedną (dziesiątkę) z tajemnic połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży cały różaniec. Wszyscy członkowie Róży modlą się w intencjach podanych w danym miesiącu. Zmiana tajemnic następuje w każdą pierwszą niedzielę po mszy św. o godz. 7:00.
Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826. "Najważniejszą... rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich" - napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną wszystkich działań Kościoła.
