Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?» Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał». Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego». Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachowa swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».
Łk 9,18-24
W dzisiejszej Ewangelii Jezus pyta uczniów za kogo Go uważają. Po wyznaniu wiary przez Piotra zapowiada swoją mękę i zmartwychwstanie. Potem mówi, że jeśli ktoś chce być naprawę blisko Niego, to musi tak jak On wypełniać wolę Bożą – nawet wtedy, gdy wiąże się to z cierpieniem.
Trudno jest przyjąć prawdę o Bogu całym sercem i dogłębnie zrozumieć po co przyszedł na świat. W wirze codziennych zajęć można przyzwyczaić się do nauczania Kościoła o tym, że Jezus jest Synem Bożym i, że umarł dla naszego zbawienia. Łatwo jest zatracić relację z Jezusem i wiara staje się pusta. Koncentrujemy się wtedy na doczesnych problemach i na tym, żeby zachować wszystko to co mamy – zdrowie, relacje, sukcesy, pieniądze. Zapominamy, że i tak kiedyś to wszystko stracimy.
Dlatego warto co jakiś czas zadać sobie pytanie o to kim jest dla nas Jezus i czy na pewno chcemy Go naśladować – również wtedy, kiedy nie podoba nam się to, co Bóg dla nas przygotował. Będzie to wymagało zapierania się siebie – walki ze słabościami, przyzwyczajeniami i pragnieniami. Ale Jezus mówi dzisiaj wyraźnie: „kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa”.
