Ks. Andrzej Gruszka SCJ - proboszcz

Urodziłem się w Pszczynie. Do czasu wstąpienia do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Pana Jezusa mieszkałem w Miedźnej (diec. katowicka) w rodzinie bardzo zaangażowanej w życie kościoła parafialnego pw. św. Klemensa. Mama od 47 lat dba o jego wystrój, dekoruje ołtarze, pierze bieliznę kielichową i obrusy, a ojciec już 58 lat jest w nim organistą. Tata uczył mnie gry na organach. Czasami już go zastępowałem, później po wstąpieniu do Zgromadzenia byłem organistą w nowicjacie i w seminarium.

Uczęszczając do technikum budowlanego w Tychach myślałem jednak o kapłaństwie. Po maturze przez ponad dwa lata pracowałem w kopal- ni Węgla Kamiennego "Czeczot" - nie jako górnik pod ziemią, ale na powierzchni w zawodzie budowlańca. W 1983 roku, po pieszej pielgrzymce z Radomia do Częstochowy, 26 sierpnia w Uroczystość MB Częstochowskiej wstąpiłem do Zgromadzenia Księży Sercanów. Pierwszą profesję złożyłem 30 września 1984 roku w Stopnicy, a 2 kwietnia 1989 roku w "Białą Niedzielę" - dzisiaj Święto Miłosierdzia Bożego śluby wieczyste w Stadnikach. 13 czerwca 1990 roku przyjąłem święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Stanisława Smoleńskiego w Wyższym Seminarium Misyjnym Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego w Stadnikach.

Wezwanie Sługi Bożego o. L. J. Dehona, założyciela sercanów: "Idźcie, dajcie poznać światu miłość Najświętszego Serca Jezusowego", które jako motto swej kapłańskiej służby umieściłem na obrazku prymicyjnym, próbuję realizować pracując kolejno w parafiach szerzących kult Bożego Serca i Matki Najświętszej.

Zaraz po święceniach (1990-1993 r.) jako wikariusz w parafii NSPJ w Krakowie Płaszowe. Następne 4 lata (1993-1997r.) - w parafii NMP Matki Kościoła w Bełchatowie (diec. łódzka). Od 1997 do 2000 - w parafii NSPJ w Koszycach Małych (diec. tarnowska). W 2000 roku powróciłem do Płaszowa jako proboszcz i jednocześnie budowniczy nowego kościoła oraz rektor Wspólnoty Zakonnej Kraków II.

Moje hobby to przede wszystkim fotografika, muzyka klasyczna i wędrówki górskie. Chociaż muszę przyznać, że obecnie coraz mniej czasu znajduję na te regenerujące siły rekreacyjne zajęcia.