Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie".
J 14,23-29
W oczekiwaniu na Święto Zesłania Ducha Świętego, św. Jan przywodzi nam dziś obraz Trzeciej Osoby Boskiej jako Parakleta – Ducha Pocieszyciela. Parakletos z greckiego oznacza “wezwany”. Parakleci w starożytności sprawowali rolę obrońców, adwokatów przemawiających w sądzie w imieniu oskarżonych. Jezus, którego Maryja poczęła z Ducha Świętego, najpierw sam siebie nazwał Parakletem, a teraz, zanim odejdzie, daje nam obietnicę zesłania nowego Parakleta, który będzie kontynuował Jego zbawcze dzieło, objaśniał nam Pismo Święte, pośredniczył między nami i Bogiem, dodawał sił i wytrwałości w duchowej walce z szatanem i światem. Duch Święty ma w nas bronić Prawdy, którą zostawił nam i którą jest Jezus. Dopiero światło Ducha Świętego uzdolni nas do pełnego zrozumienia Prawdy.
Duch dba o to, byśmy mogli w Jezusa codziennie się przemieniać. "W zmartwychwstaniu Chrystusa bowiem Duch Święty - Parakletos, objawił się nade wszystko jako Ten, który daje życie" pisze św. Jan Paweł II w encyklice Dominum et vivificantem (O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata). W tym więc tkwi klucz do wyzbycia się trwogi serca i odnalezienia pokoju Jezusowego. “Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam”. Nie jest to doczesny, zewnętrzny pokój ale nadprzyrodzony pokój serca wynikający ze zjednoczenia z Bogiem w miłości rodzącej życie wieczne.
Asia
