Krąg Biblijny „LOGOS”

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął! Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej».

Łk 12, 49-53

Jak się ma przyjście na świat Chrystusa, Księcia Pokoju z Jego zapowiedzią, że przyniósł rozłam? Trudne słowa, które wielu mogą wprowadzić w zdziwienie i pewnie słuchacze byli tymi słowami zdziwieni. Ale Jezus wie, skąd bierze się pokój. Nie wystarczą ludzkie zabiegi, wzajemne „dogadanie się”. Prawdziwy pokój zapanuje wtedy, kiedy człowiek przyjmie królestwo Boże w swoim sercu, kiedy przyjmie panowanie Boga nad światem i dostosuje się do Jego praw. Tylko wtedy jest możliwy trwały pokój. Ale Jezus wie, że są tacy, którzy na panowanie Boga się nie godzą. I stąd będą rozłamy nawet wśród najbliższych, bo nawet wśród najbliższych mogą być tacy, którzy sami chcą królować. Co zatem zrobić? Jeśli przyjmiemy królowanie Boga w naszym życiu, pozwolimy Mu się poprowadzić, już w świecie będzie więcej pokoju…

ks. Grzegorz  

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mol nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.

Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy podobni do ludzi, oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci; aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.

A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?» Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielił jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: “Mój pan ociąga się z powrotem”, i zacznie bić sługi i służebnice, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przyrządził i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą».

Łk 12, 32-48

Za nami Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Każdy zainteresowany tym wydarzeniem na pewno przeżył je w swój indywidualny sposób. Wydaje mi się, że ten czas pogłębił nie tylko duchowe wartości pielgrzymów, ale i innych osób zaangażowanych w to wydarzenie. Mieszkańcy Krakowa otworzyli swoje domy i mieszkania potrzebującym. Organizatorzy i wolontariusze służyli dobrowolną i bezinteresowną pomocą rozwiązując problemy pielgrzymów. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus przypomina, aby zawsze trwać w oczekiwaniu na Pana, który nie wiadomo kiedy przyjdzie. Światowe Dni Młodzieży były planowane już od dłuższego czasu. Każdy wiedział gdzie i kiedy będą. Jest jednak wiele sytuacji w naszym życiu, które przychodzą niezapowiedziane. Czy zachowalibyśmy się podobnie jak podczas ŚDM? Czy bylibyśmy otwarci na potrzeby bliźniego? Postarajmy się wykorzystać doświadczenie zdobyte podczas zaplanowanej pomocy pielgrzymom do służenia pomocą osobom potrzebującym w nieprzewidzianych sytuacjach naszego życia.

Adrian  

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: ≪Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem≫. Lecz On mu odpowiedział: ≪Człowieku, któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?≫

Powiedział też do nich: ≪Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia≫. I opowiedział im przypowieść: ≪Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: “Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: “Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj”. Lecz Bóg rzekł do niego: “Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?”

Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem≫.

Łk 12, 13-21

Każdy człowiek ma jakieś marzenia i plany. Kiedy o nich mówi, zaczyna od słowa „Chciałbym...”. Stopień owego chcenia może być jednak bardzo różny – od czystego pragnienia aż do pożądliwości z chciwością włącznie.

Człowiek z tłumu szukał kogoś, kto pomoże mu nakłonić brata do podzielenia się spadkiem. Zamiast zwolennika swojej sytuacji, spotkał Jezusa – nauczyciela Bożej Mądrości, który nie przystał na rozstrzygnięcie sporu, ale odkrył problem leżący u podstaw owego niezadowolenia. To chciwość, a nie sprawiedliwość kazała temu człowiekowi walczyć o swoje. „Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia”.

Głupota i grzech tego człowieka polegają na zgromadzeniu bogactw w tym jedynie celu, by samolubnie ich używać: „Duszo moja... odpoczywaj, jedz, pij i używaj”, bez pamiętanie o potrzebach bliźniego i obowiązkach względem Boga. Bóg jest całkowicie nieobecny w tych planach, tak jakby życie tego człowieka nie zależało od Pana, lecz jedynie od jego własnych dóbr.

Jeśli pragniemy, aby Jezus był naszym sędzią albo rozjemcą, winniśmy nauczyć się właściwego podejścia do wartości i dóbr materialnych, a więc przestać uważać je za wartości najwyższe. Przyjęcie takiej postawy oznacza wędrówkę długą drogą, pełną bolesnych przeżyć związanych z utratą - nie życia, lecz naszych spichlerzy. Może się to stać w jednym momencie - pożar, wojna, trzęsienie ziemi, kataklizm - gdy człowiek traci wszystko, a może dokonywać się stopniowo przez częściową utratę - nie tylko posiadanych dóbr materialnych ale i skarbów doczesnych - zdrowia, przyjaciół, rodziców, dziecka, współmałżonka, pracy, dobrej opinii itp.

Bóg, odbierając, pragnie ubogacić, pokazać człowiekowi, że sens życia nie polega na tym, by wiele mieć, lecz na tym, by być człowiekiem prawdziwie mądrym. 

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: ≪Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów≫.

A On rzekł do nich: ≪Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień, i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie≫.

Dalej mówił do nich: ≪Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: “Przyjacielu, użycz mi trzech chlebów, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam, co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: “Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.

I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was ojców syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą≫.

Łk 11, 1-13 

Co takiego jest w modlitwie Jezusa, że uczniowie chcą się nauczyć tak modlić? Chodzi o nowy sposób zwracania się do Boga. Jezus mówi do Niego: Ojcze. To jest ta nowość. Uczniów to zachwyca a dla faryzeuszy i uczonych w Piśmie stanie się to powodem do wydania wyroku na Jezusa – było to według nich bluźnierstwem, Boga nazywać swoim Ojcem.

Ta nowość powoduje, że stajemy przed Bogiem jak dzieci: prosimy o coś, na co nie zasłużyliśmy sobie, na co nie zapracowaliśmy, ale czego oczekujemy od Ojca, że nam to da. Papież Franciszek napisał, że fundamentalnym tekstem chrześcijanina nie jest Dekalog ale właśnie „Ojcze nasz”, jako że ustawia nas we właściwej relacji wobec Boga…

ks. Grzegorz